Japke de Vries training & advies gaat voor werkplezier, deskundigheid en persoonlijke ontwikkeling. Deze drie zaken staan in combinatie met een hoog arbeidsethos, centraal in mijn werk.
Lees verderHet was zondagmorgen 10 voor negen en we hadden net ingezongen toen de nieuwe pastoor de kerk binnenkwam lopen. Een leuke jonge vent, sportief gekleed, maar ik schat hem op zijn minst 50 kilo te zwaar. Misschien compenseert hij z´n gebrek aan seks wel met veel te eten, fluisterde ik tegen mijn buurvrouw. Ze lachte voorzichtig. Misschien was het wel niet zo’n gepast grapje dacht ik beschaamd.
Sinds ik in het Sallandse woon zing ik in het plaatselijke Gospel koor. Een klein koor van ongeveer 15 leden. Voor mij een geweldige manier om het dorp en mijn nieuwe woonomgeving beter te leren kennen en één keer per week lekker te zingen. Dat ik helemaal niet gelovig ben vindt niemand een probleem.
Elke maandagavond repeteren we in de prachtige kleine Rooms Katholieke kerk en regelmatig zingen we tijdens de misvieringen. Als ongelovige uit het hoge noorden voor mij heel bijzonder, maar ook heel mooi en waardevol. Tuurlijk is het vroeg zondagochtend 9.00 uur. Maar de diensten zijn warm en sfeervol en elke keer is er wel een mooi verhaal. Zoals vandaag over de heilige Martinus die zijn mantel deelde met een bedelaar. Prachtige verhalen uit de Bijbel. Metaforen voor het dagelijkse leven.
Het is ook delen met de gemeenschap waarin ik nu woon. Zien en gezien worden, een moment van bezinning. De ouderen gaan na de kerkdienst met elkaar koffiedrinken in het café. Vroeger gingen de mannen daarna met elkaar kaarten een borrel drinken. Op zondagmorgen werden de laatste nieuwtjes en roddels uitgewisseld en was iedereen weer op de hoogte van het wel en wee uit de gemeenschap.
Nu is de gemiddelde leeftijd van de kerkganger op zijn minst rond de 60 jaar en gaan er steeds minder mensen naar de kerk. En dat is jammer. Sinds ik zelf door het koor ervaar hoe fijn het is om in een spirituele omgeving samen te zijn. Samen te luisteren, ervaringen te delen en geïnspireerd te worden door de onderlinge warmte en verbondenheid.
Ik pleit er daarom voor om als gelovigen en ongelovigen minimaal één keer per maand op zondagmorgen met zijn allen een uurtje naar de kerk te gaan. Ik ben ervan overtuigd dat de Mienskip er gezelliger en zorgzamer van wordt.
Mijn koffie smaakt op deze zondagen in ieder geval net iets lekkerder dan op andere dagen.
