Over Japke

Japke de Vries training & advies gaat voor werkplezier, deskundigheid en persoonlijke ontwikkeling. Deze drie zaken staan in combinatie met een hoog arbeidsethos, centraal in mijn werk.

Lees verder

Contact

Column

Reizen

Ik geef het toe, het was een eind. Of zoals ze hier in Salland zeggen: een donders eind. Maar we hebben het gedaan. 2400 kilometer heen en 2400 kilometer terug. Beide keren in twee dagen. Met de auto. Twee vrouwen en drie honden.

Eigenlijk had ik er helemaal niet zo goed over nagedacht. Ik had jachthondenvriendin vorig jaar in een spontane bui beloofd dat wanneer ze echt niemand kon vinden, ik wel mee zou gaan. Dus dan doe je dat wanneer het zover is. Ergens in januari appte vriendin dat het hotel geboekt was. Fijn. Maar waar gaan we eigenlijk heen? Samen met vriend maar eens gegoogeld.

Oeps… Andalusië! Dat is helemaal door Frankrijk, de Pyreneeën, langs Portugal en dan bijna tot aan de straat van Gibraltar. Daar moesten we zijn. We waren best onder de indruk van de afstand. Zo ver was ik in mijn leven nog nooit geweest. Tot aan de Pyreneeën en dat was toen al heel ver vond ik.

Maar het leek me een mooi avontuur. Ik houd van reizen. Meer nog dan van het doel, of de bestemming als ik eerlijk ben. En de reis was prachtig. Tom stuurde ons midden door Parijs en dat ging prima. Wel schrok ik erg van de mensen die in zelfgebouwde hutjes en tentjes langs de snelweg woonden en stonden te bedelen. Het drukke verkeer raasde vlak langs hen heen. Maar de Pyreneeën waren indrukwekkend, en de vergezichten over de Golf van Biskaje magnifiek. Spanje heeft met behulp van Europees geld prima snelwegen dus dan kun je lekker opschieten.

De straten in het kleine stadje van ons hotel waren smal, steil en vooral vol met auto’s. Maar na een paar dagen maalden we daar niet meer om en we storten ons in de grote auto moedig naar boven en naar beneden. En vice versa. We parkeerden elke dag aan het pleintje bij de kerk waar ook de mannen al vroeg hun borrel dronken in de in kroeg op de hoek. Vol belangstelling stonden ze elke keer te kijken of het ons weer zou lukken. Tuurlijk, Piece of cake.

De wegen in en rondom ons trainingsveld op de grote Spaanse Campo waren onverhard, scherpe bochten en en af en toe heel steil. De eerste dagen reden we nog met een slakkengangetje maar de laatste week waren wij niet meer te onderscheiden van de lokale cowboys. Zonder schroom de berg op en de berg af. Grote stofwolken achterlatend. En zonder problemen de ezels en andere loslopende dieren ontwijkend. Wij voelden ons stoerder dan stoer.

Weer thuis, moet het eigenlijk best weer even wennen op de keurige vlakke snelwegen van ons kleine kikkerlandje. Niks aan.

Japke de Vries

Japke de Vries training & advies gaat voor werkplezier, deskundigheid en persoonlijke ontwikkeling. Deze drie zaken staan in combinatie met een hoog arbeidsethos, centraal in mijn werk. Lees meer over Japke
Lees verder...

Vuilgrens