Japke de Vries training & advies gaat voor werkplezier, deskundigheid en persoonlijke ontwikkeling. Deze drie zaken staan in combinatie met een hoog arbeidsethos, centraal in mijn werk.
Lees verder“Ik wil dit niet langer aanhoren” zei de mevrouw met de grijze bos krullen. Ze stond op van haar krukje en liep weg.
We zaten met een paar mensen tijdens de honden training lekker buiten in de zon met elkaar te kletsen. Een van de cursisten is een zeer actief volger van het nieuws op gebied van natuur, landbouw en politiek. Hij vindt het fijn om met anderen daarover van gedachten te wisselen en vroeg mij of ik ook in de krant had gelezen van het rapport over dierlijke mest. Hier schijnt van alles in te zitten wat giftig is en dus slecht voor de natuur en de weidevogels. Voordat ik wat kon zeggen antwoordde de vrouw op het krukje dat boeren maar van alles in hun beesten stoppen en over het land sproeien.
“Ho”, riep ik. “Dat is niet waar!”. “Boeren zorgen heel goed voor hun land en hun vee. Ze zijn er juist trots op dat ze geen antibiotica of andere toevoegingen hoeven te gebruiken. Ze doen juist hun best om hun land geschikt maken voor weidevogels.” “Precies” zei de man met de lange baard, die zelf heel lang boer is geweest. “Antibiotica en zieke beesten kosten geld. Een zieke koe geeft geen melk en een ziek varken kun je niet eten.”
Het was een hele discussie. Baardmans en ik waren het zoals gewoonlijk roerend met elkaar eens en vulden elkaar naadloos aan. De krukje mevrouw werd steeds stiller. Totdat haar emmer blijkbaar vol was en ze wegliep.
De rest van de dag heb ik lopen piekeren. Iets was hier niet goed gegaan. Het was helemaal niet de bedoeling om de vrouw te kwetsen. We wilden uitleggen hoe het wel zit. En hoeveel kwaad de media kan doen met zijn framing en met dikke letters dingen in de krant zetten die de meeste mensen voor waar aannemen. Maar die helemaal niet waar zijn of maar een heel klein beetje. En dat er zoveel kanten aan een verhaal zitten. En zoveel belangen een rol spelen.
Wat had ik anders kunnen doen? Toen ik ’s avonds nog even een rondje ging fietsen wist ik het. Natuurlijk. Ik had de mevrouw met de stellige mening vragen moeten stellen. Nieuwsgierig moeten zijn naar haar antwoorden. Met haar in gesprek moeten gaan. In plaats van haar zonder nadenken meteen met feiten om de oren te slaan en haar op haar nummer te zetten.
Het was een pittig leermoment. Met vragen stellen en luisteren naar een ander bereik je veel meer dan heel hard van de toren blazen. Dus dank je wel grijze dame met je ongefundeerde mening. Je hebt me een mooi inzicht gegeven.
